Αγαπητέ Θεέ

Εδώ και τρία χρόνια, κάνω ένα ιδιότυπο πείραμα μέσα στην τάξη.

Κρατάω μαζί μου ένα μικρό αγαπημένο βιβλιαράκι ." Αγαπητέ Θεέ " ο τίτλος του . Συγγραφέας του ο Ερίκ Εμμανουέλ Σμιτ. Τα παιδιά δεν έχουν μπροστά τους το βιβλίο. Είναι ακροατές κι εγώ από την έδρα το διαβάζω.

Είναι απίστευτη η ανταπόκρισή που βρίσκω ακόμη και από τους μαθητές με την ταμπέλα του " αδιάφορου" βαθιά ριζωμένη μέσα τους. Χτυπάει κουδούνι για διάλειμμα και δεν ξεκολλάνε από τα θρανία τους. Μεσολαβεί μια ολόκληρη εβδομάδα από την ανάγνωση και θυμούνται με κάθε λεπτομέρεια όλη την υπόθεση.

" Κυρία, είμαστε εκεί που ο Όσκαρ .." Μου λένε.

Φέτος το διάβασα ξανά σε τρία τμήματα Β' Γυμνασίου. Η αντίδρασή τους η ίδια. Μα το αληθινά μαγικό είναι η νεκρική σιγή που επικρατεί κάθε φορά που διαβάζω τις τελευταίες σελίδες. Και το βλέμμα τους όταν κλείνω το βιβλίο και τα κοιτάζω. Και η λαχτάρα τους να πουν τη γνώμη τους γι' αυτό που μόλις άκουσαν.

Τελικά αυτή είναι η μαγεία της λογοτεχνίας. Τα λόγια ενός Γάλλου συγγραφέα μεταφρασμένα από τον Αχιλλέα Κυριακίδη καταφέρνουν να βγάλουν τη μάσκα της απάθειας από τα εφηβικά μουτράκια.