η κοινοτοπία του κακού

Το μεγαλύτερο κακό σε αυτόν τον κόσμο, έλεγε η Arendt, δεν προέρχεται από ανθρώπους που επιλέγουν να είναι κακοί. Προέρχεται από ανθρώπους που απλώς δε σκέφτονται καθαρά. Από ανθρώπους που, βλέποντας τα πράγματα μονομερώς, μέσα από παραμορφωτικούς-ιδεολογικούς φακούς, κάνουν αδιανόητα πράγματα, θεωρώντας τα προφανή και κανονικά. Στηριζόμενοι σε αυτήν την κανονικότητα, πραγματοποιούμε φοβερά πράγματα με έναν οργανωμένο και συστηματικό τρόπο. Αυτή είναι η διαδικασία, με την οποία άσχημες, εξευτελιστικές, δολοφονικές, απάνθρωπες και απερίγραπτες πράξεις καταλήγουν να αποτελούν ρουτίνα και γίνονται αποδεκτές ως «ο τρόπος που γίνονται τα πράγματα». Αυτό το φαινόμενο η Arendt το ονόμασε «η κοινοτοπία του κακού».

Άλκης Γούναρης

 [Πηγή: www.doctv.gr]

...
Νομίζω πως αν η Arendt έβλεπε αυτά που συμβαίνουν σήμερα θα αισθανόταν δικαιωμένη. Να πάρουμε μόνο το παράδειγμα της Ελλάδας τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Οι πολιτικοί που ανέλαβαν τα ηνία ήταν γραφειοκράτες που επέμεναν να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Τώρα, αν αυτή η "δουλειά " οδήγησε στην αυτοκτονία τόσους Έλληνες, στην ηθική εξόντωση άλλους τόσους ,αυτό είναι άλλο θέμα. Δεν είναι τυχαία η φράση " Θέλουμε τεχνοκράτες που να κάνουν καλά τη δουλειά τους..χορτάσαμε από πολιτικούς. " Την άκουγα καθημερινά γύρω μου τα τελευταία χρόνια. Ποια είναι αυτή η δουλειά δεν απασχολούσε και πολύ αυτούς που αβασάνιστα εκστόμιζαν αυτά τα λόγια. Εκτός κι αν δεχτώ πως το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να συνεχίσει αυτή η κατάσταση ,αρκεί αυτοί και η τσέπη τους να μείνουν αλώβητοι. Οι άστεγοι, οι απελπισμένοι, οι άνεργοι είναι απλά μια πραγματικότητα που πρέπει να δεχτούμε. Εγώ λοιπόν αρνούμαι να τη δεχτώ. Αρνούμαι να πάρω την όψη του τέρατος.