πένθους εραστής

Θα’ ρθούν
Τρικυμισμένα θα μιλούν
Λόγια στυφά θ’ αγρεύουν
Φύλλα
Σ’ ένα Φθινόπωρο κραυγής.

Θα τα σωριάζουν μυστικά
Στο βυθό τους
Τακτικά προπαντός
Ένα ένα
Σαν να φυλλομετρούν ένα σκοτάδι σύννεφο.

Θα’ ναι το δέρμα τους πετσί σκληρό
Τα πόδια τους λιγνά
Το βλέμμα αιματόχτιστο.

Κι εσύ
Μια ακίδα στη φτέρνα τους
Με τα χαζόγελά σου
Και με τις εθελούσιες τσιριμόνιες. 



έψαχνα κάτι να ταιριάζει στις περιστάσεις που ζούμε και το θυμήθηκα..

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

επική ειρωνεία

Κράχτες

Νικολάι Σταβρόγκιν